Όπως είχε πει ο Angry Joe κάποτε, το Dragon’s Dogma είναι σαν να πήρες μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια, όπως το Dark Souls, Devil May Cry, Monster Hunter, Shadow of the Colossus και λίγο από Skyrim τα έβαλες σε ένα μπλέντερ και έβγαλες αυτό το υπέροχο διαμαντάκι για παιχνίδι της Capcom.

Ο Hideaki Itsuno, γνωστός Game Director για τη σειρά Devil May Cry, Rival Schools και όχι μόνο, έβαλε και εδώ το μεράκι του για τα videogames και φαίνεται. Σε ένα μαγευτικό κόσμο γεμάτο εξερεύνηση, μύθο και μυστήριο σαν το κύριο θέμα της ιστορίας μας.

”ASCEND, MY KIN”

Ο “Arisen” είναι ένας από τους γνωστούς “chosen one” που υπάρχουν σε κάθε παιχνίδι, ωστόσο δεν τον επιλέγουν οι καλοί. Αυτή τη φορά όμως την επιλογή την κάνει ο Grigori, o δράκος που τρομοκρατεί τον κόσμο του Dragon’s Dogma ώστε να τον αντιμετωπίσει σε μάχη εάν είναι άξιος για τη μοίρα που τον περιμένει. Ωστόσο, με τη διαφορά του πρώτου Dragon’s Dogma, μαθαίνουμε πως εδώ υπάρχει και άλλος Arisen που κάθεται στον θρόνο του βασιλείου, κάτι που είναι αδιανόητο και πρωτάκουστο για την εποχή εκείνη. Μέσα στο ταξίδι μας θα βρούμε πολλούς συμμάχους που θα σταθούν δίπλα μας στο να λύσουμε το μυστήριο αλλά δυστυχώς πολλοί από αυτούς, χωρίς κανένα λόγο ενώ θα τους δείξει η ιστορία σαν κύρια άτομα απλά θα χαθούν από τη σκηνή χωρίς αιτία, κάτι που το θεωρώ κρίμα. Το παιχνίδι συνηθίζει να “παρατάει” τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους, κάτι που έλειπε από το πρώτο παιχνίδι, στο οποίο ο κάθε ένας να ολοκλήρωνε ιστορία του.

Κάτι που μου κέρδισε το ενδιαφέρον στο Dragon’s dogma 2 είναι η έλλειψη των bounty boards και παρόμοιων ειδών quest givers. Ο τρόπος που παίρνουμε τα quest είναι με το να κάνουμε explore τον κόσμο του παιχνιδιού και των πόλεων του ώστε να μπορέσουμε να βρούμε κάποιον που μπορεί να χρειάζεται βοήθεια ή να μας βρει ο ίδιος. Έτσι, μειώνεται το χάος στο χάρτη από quest markers αλλά και ταυτόχρονα δίνει μια ευχάριστη εξερεύνηση των NPCs και για την καθημερινότητα τους που μου άρεσε αρκετά. Μερικά quest ωστόσο, ήταν αυτά που έκαναν τη διαφορά και μπόρεσαν να με ενθουσιάσουν, διότι δεν υπήρχε δυστυχώς κάτι ουσιώδες πέρα από το κλασσικό resource gathering, fetch και escort quest και monster culling.

Ένα σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι έχουν τα Pawns, οι ακόλουθοι του Arisen όπου συγκεκριμένα είναι και τα main Pawns που φτιάχνουν άλλοι παίχτες και είναι διαθέσιμοι για εμάς να τους βάλουμε στο party μας και να μοιράζουμε ιστορίες μετά με τους φίλους μας για το τι κάναμε στα ταξίδια μας με τα Pawn τους. Η διαφορά των Pawn εδώ σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι είναι τρομερά αισθητή, με το AI τους να λειτουργεί σε αρκετές φορές πολύ πιο έξυπνα και άλλες  να υπάρχει μεγαλύτερη χρήση των ικανοτήτων του κάθε χαρακτήρα για την εξερεύνηση. Όπως για παράδειγμα όταν ένας Warrior μπορεί να σε πετάξει με τη δύναμη του ψηλά ώστε να φτάσεις κάποιο σεντούκι που δεν το φτάνεις αλλιώς ή κάποιος Mage/Sorcerer με το fly mechanic του να φτάσει σε κάποια σκάλα ώστε να τη ρίξει κάτω για να μπορέσετε να ανεβείτε όλοι μαζί. Όπως και στο πρώτο, υπάρχει και εδώ το Pawn knowledge αλλά σε πιο εξελιγμένη μορφή, στο οποίο εάν ένα Pawn έχει τη γνώση ενός quest θα σε καθοδηγήσει εφόσον του δώσεις την εντολή, κάτι που το βρήκα εξαιρετικό και μας σώζει τα YouTube clicks.

CHOOSE YOUR FIGHTER

Κάτι που πάντα μου άρεσε στο Dragon’s Dogma είναι το vocation system ή αλλιώς το class system, με το κάθε playstyle του διαφορετικό όπως τον καταστροφικό αλλά αργό Warrior, τον γρήγορο Thief τον μυστικιστικό Trickster και πολλά ακόμη. Όσο παίζουμε κερδίζουμε exp και discipline που μας ανεβάζει το vocation level, ξεκλειδώνοντας περισσότερα skills και augments γι’ αυτό, κάτι που μας οδηγεί στο να πειραματιζόμαστε χάρη στη μεγάλη γκάμα με vocations που έχει, που σίγουρα θα βρεθεί κάτι για όλα τα playstyle.

Όπως πολλοί θα παρατηρήσουν, πολλά από τα τέρατα του Dragon’s Dogma είναι εμπνευσμένα από την Ελληνική μυθολογία και αυτό σίγουρα μας κέρδισε την καρδιά. Όπως ο Γρύπας, ο Κύκλωπας, η Μέδουσα και πολλά άλλα. Εδώ, δυστυχώς, σε σχέση με το πρώτο παρατήρησα αρκετούς εχθρούς να λείπουν όπως το Hydra, το Evil Eye και διαφορετικές μορφές δράκων – ίσως το κρατάνε για  μελλοντική προσθήκη  σε κάποιο DLC.

Λοιπόν, αρκετά μιλήσαμε για άσχετες λεπτομέρειες. Το παιχνίδι τα σπάει. Είναι ένα παιχνίδι που μπορείς να κάνεις snipe ένα Griffin από τον ουρανό, να ανέβεις πάνω του και να τον χτυπάς στα weak point του, όσο οι υπέροχες μελωδίες του Satoshi Hori βαράνε στα τύμπανα των αυτιών σου. Το combat σε αυτό το παιχνίδι είναι εξαιρετικό, χάρη στην ικανότητα του Hideaki Itsuno, θέλω να πω, ο άνθρωπος έφτιαξε το Devil May Cry. Με μια ευχάριστη δόση του Shadow of the Colossus, που μπορούμε να σκαρφαλώσουμε στα τέρατα ώστε να χτυπήσουμε τα αδύναμα σημεία τους ή να κόψουμε την ουρά κάποιου τέρατος για material. Με το κάθε τέρας να χρειάζεται και διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης, το παιχνίδι μας κρατάει σε εγρήγορση ώστε να αντιμετωπίσουμε τον κάθε εχθρό με διαφορετική στρατηγική, κάτι που το γνωρίζουν και τα Pawn μας και πολεμούν αναλόγως τις γνώσεις και εμπειρίες τους.

Υπήρχε λίγο μεγαλύτερη αναμονή για αυτό το review, με την ανακοίνωση του πρώτου patch του παιχνιδιού ώστε να το δω σε όλο του το μεγαλείο. Στην κυκλοφορία του, το παιχνίδι είχε άσχημη αρχή στον τεχνικό τομέα. Ωστόσο, το παιχνίδι με το τελευταίο patch ήταν και πάλι λίγο ασταθές, αλλά σίγουρα μίλια μακριά από ότι ήταν στην αρχή. Και είμαι σίγουρος πως στο μέλλον θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα, πιθανότατα και με την κυκλοφορία κάποιου DLC.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Σαν fan του Dragon’s Dogma σίγουρα ανυπομονούσα για τη μέρα που θα το παίξω και ήμουν σίγουρος ότι θα είναι ένα διαμάντι. Δεν περίμενα να δω το μέτριο τεχνικό κομμάτι  και το μερικές φορές βαρετό side content. Αλλά επίσης ήμουν σίγουρος για το πιο ευχάριστο combat του είδους, την καλύτερη εξερεύνηση by far, μια υπέροχη γκάμα εχθρών και μια μυστήρια ιστορία που θα μας μείνει αξέχαστη – τουλάχιστον μέχρι να πατήσουμε το κουμπί του new game+ γιατί δεν το χορταίνουμε!

Ευχαριστούμε θερμά την CD Media για την παροχή του κωδικού για τις ανάγκες του review.